چرا فوتبال؟

یک توپ، قطعه ای زمین مستطیل شکل یا بهتر است بگویم چند متری زمین مسطح، دو دروازه که حتی می تواند فاصله ی بین دو قلوه سنگ باشد، و چند نفر آدم در دو گروه که توپ را به سمت دروازه ی حریف پیش ببرند. این چند قلم، تمتم آن چیزهایی است که برای لذت بردن از محبوب ترین ورزش و صد البته بازی دنیا به آنها نیاز دارید. بس نهایت ساده ولی عجیب این است که همین امکانات حداقلی پایه ی ورزشی است که که بیش از هر ورزش دیگری – چه انفرادی و چه گروهی- با زندگی نسل ها، نسل هایی از هر قاره، از هر نژاد، از هر زبان و از هر مذهب و با پیچیده ترین خواست ها، آرزوها، عقاید و مبارزات آنان آمیخته است. البته چیزی که گفته شد به هیچ وجه نکته ی مبهم و رازآلودی نیست؛ در حقیقت، واقعیتی است که حتی اگر علاقه ای به فوتبال ندارید با بهره مندی از اندکی هوش، از آن مطلعید. ولی مسئله ای که در پس این بدیهی بودن پنهان مانده و آن چنان که باید به آن پرداخته نشده این پرسش استکه چرا فوتبال، چرا فوتبال بود که اینچنین با زندگی انسان ها انسان ها، با همه ی جنبه های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و مذهبی این زندگی ارتباط پیدا کرد؟ فوتبال چه داشت و در واقع چه دارد که ورزش های گروهی دیگری چون والیبال و بسکتبال فاقد آن هستند؟ [1] آیا صرفاً از سر شانس و تصادف بود که زندگی مردم بیشتر از هر ورزش دیگری، با فوتبال عجین شد؟ خیر، دامنه ی این در هم آمیختگی چنان وسیع است که توجیه آن با شانس تنها از سر خود باز کردن تفکر است. پس شاید فوتبال در شکل خاص خود دارای ویژگی های سیاسی و اجتماعی خاصی است. هر چند که شاید بتوان این چنین ویژگی هایی در آن یافت [2]. با این حال این نوع پیچیده سازی خود مصداق ساده اندیشی است؛ مگر جلو بردن توپ به قصد رساندن آن به تور دروازه ی حریف ( که علی رغم تمام پیچیدگی های تاکتیکی فوتبال هنوز هم شکل اساسی فوتبال است) چه محتوای سیاسی و اجتماعی چشمگیری می تواند داشته باشد؛ آن هم به حدی که وسیع ترین و متنوعترین گروه ها را به خود جلب کند؟! قطعاً از این طریق هم به جایی نخواهیم رسید.
بهتر است برای واضح شدن مسئله ای که مطرح شد ابتدا با ذکر برخی نمونه های تاریخی، منظور از درهم آمیختگی فوتبال با جنبه های سیاسی، اجتماعی، مذهبی و فرهنگی زندگی را روشن سازیم.

سلتیک-گلاسگو

گرام سونس ( Graeme Sounes) اسکاتلندی از مجموع 21 سال دوران فوتبال حرفه ای اش، 5 سال آن را زا 1986 تا 1991 را در یکی از دو غول ( البته در این مورد سابقاً غول) کشور زادگاهش، گلاسگو رنجرز سپری کرد. اما او در طول این چند سال مجبور شد واقعیتی مهم از ندگی اش را پنهان کند تا بتواند بدون دردسر فوتبالش را ادامه بدهد. سونس در تمام این 5 سال کاتولیک بودن خودش را از هوادارن پروتستان تیمش مخفی کرد. البته او برای این پنهان کاری کاملاً هم بر حق بود. Old Firm [3] در کنار و شاید بیش از آنکه مسابقه ای ورزشی باشد ، نبردی است مذهبی بین طرفداران کاتولیک و جمهوری خواه سلتیک در برابر رنجرزی های پروتستان و سلطنت طلب. واقعیت هم این است که برد در این جنگ، برای طرفداران هر یک از این دو تیم نه تنها طرفاً یک پیروزی ورزشی بلکه در عین حال گونه ای سروری عقیدتی بر حریف شکست خورده، حداقل تا نبرد بعدی است. اما قطعاً مثال ها فراتر از این مورد در گوشه ای از جزیره ی ابری بریتانیاست.
در آمریکای جنوبی، در کشور مارادونا، آرژانتین، هر ساله نبرد «سوپر کلاسیکو» -جنگی که گزارش نشریه یObserver آن را یکی از 50 مبارزه ی ورزشی ای دانست که باید حتماً قبل از مرگ ببینید- بین دو تیم بوکاجونیورز و اتلتیکو ریورپلاته در می گیرد. این مسابقه نیز چیزی فراتر از یک رویارویی ورزشی صرف است. اگر سلتیک- گلاسکو رنجرز نبردی مذهبی است این یکی مبارزه ای طبقاتی است (یا لااقل بوده است). هر بار که این دو تیم در مقابل هم صف آرایی می کنند،در پس صف بازیکنان بوکاجونیورز هزاران هزار کارگر، به ویژه کارگران راه آهن [4] که لباس تیم الهام گرفته از لباس کار آنهاست با تشویق های خود تیم شان را آماده ی رویارویی با حریفی می کنند که همیشه به لقبش «میلیونرها» نازیده است.
حال بیایید سری به یونان بزنیم. همه ی فوتبال دوستان خوب می دانند که مهمترین مسابقه ی فوتبال این کشور، مادر دربی ها، المپیاکوس- پاناتینایکوس است که خود دارای صبغه ی طبقاتی است. اما بعد از این دو تیم و در درجه ی اهمیت کمتری، باشگاه دیگری در آتن هست که نبرد آن با دو تیم اصلی شهر، حداقل قبلاً، مبارزه ای بود برای کسب هویت در خانه ی جدید. آ. ا. ک. آتن، هرچند هرگز به اندازه ی دو باشگاه بزرگ آتن به موفقیت نرسیده است و حتی معمولاً مورد تحقیر طرفداران آنها بوده است، اما هرگز نمی توان از این نکته چشم پوشید که این تیم برای آوارگان جنگ یونان و ترکیه که باشگاه را بنا نهادند، وسیله ای حیاتی برای بیان موجودیت و شکل دادنِ هویت شان بود. قطعاً آوارگانی که یکصدا در ورزشگاه تیم خود را تشویق می کردند، بیش از هر زمان دیگری حسی از هویت را در خود می یافتند.
در همسایگی ایران، در ترکیه، مسابقه ی بین گالاتاسرای و فنرباغچه ، برای هوادارن این دو تیم نبردی فرهنگی است بین دو ساحلِ تنگه ی بوسفر؛ در یک سمت گالاتاسرای که از بخش اروپاییِ استانبول برخاسته است و در سمت دیگر فنرباغچه ی آسیایی.

در پایتخت ایتالیا، دربی کاپیتاله، در عین حال که برای هوادان اکثراً کارگر رم و از سوی دیگر هوادارن برخاسته از طبقه ی متوسط لاتزیو، گونه ای مبارزه ی طبقاتی بوده است، از جهات دیگری هم برجسته است و آن هم گرایشات فاشیستی و نژادپرستانه ی طرفداران لاتزیو است که هرگز هم سعی ای برای پنهان کردن آن نداشته اند. این گرایشات آنچنان بر این باشگاه موثربوده اند که 91 سال طول کشید تا سرانجام لاتزیو در سال 2001 برای نخستین بار اقدام به جذب یک بازیکن سیاه پوست – فابیو لیورانی- کند؛ بازیکنی که در همان دوران حضورش درلاتزیو به دست هواداران خودی هو می شد.
مصداق این مبارزه ها، این در هم آمیختگی ها درهر گوشه ای از جهان به آسانی یافت می شود؛ نبرد الزمالک-الاهلی در مصر ( کشتارهایی که پس از انقلاب مصر در زمین های فوتبال و یا اطراف آن رخ داد بسیار چشمگیر است) ، جنگ هایدوک اسپلیت- دینامو زاگرب در کرواسی ( رقابت هوادان این دو تیم در زمان فروپاشی یوگوسلاوی به سازماندهی نبردهای مسلحانه کمک رساند) ، لیورپول- منچستر یونایتد در انگلستان، مسابقه ی آژاکسی هایی که به هنرمندان پر تعداد تاریخ شهرشان آمستردام می بالند در برابر فاینوردی هایی که از روتردام کارگری آمده اند و همین طور نبردهای ملی فوتبالی ای که به شدت با ناسیونالیسم، آن هم در افراطی ترین شکل آن آمیخته است؛ مجارستان- رومانی، آلبانی- صربستان، هلند-آلمان و بسیاری نمونه های دیگر.
حالا می توان سوالی را که ابتدا مطرح کردیم به این شکل بسط دهیم؛ چرا فوتبال با خواستها، تنش ها و مبارزات طبقاتی، ناسیونالیستی، مذهبی، قومی، اقتصادی و فرهنگی این چنین ارتباط تنگاتنگی دارد؟ در عین حال، اگر ما پذیرفته ایم که انسان هایی با هر نوع گرایش سیاسی، مذهبی و اجتماعی به فوتبال علاقه دارند و آن را برای خود ضروری می دانند؛ پس سوال مطرح شده در عین حال به این معنا نیست که چرا فوتبال محبوبترین ورزش جهان است؟ پاسخ به این پرسش کلیدی ترین مسئله ای است که هر علاقه مند به فوتبالی باید به آن بیاندیشد.
اما در اینجا لازم است که قبل از هر چیزی از یک سوء تفاهم پیش گیری کنیم، و آن هم این که هر چند پوشش رسانه ای گسترده ی فوتبال بر محبوبیت آن موثر است اما فوتبال حتی قبل از غلتیدن به چرخه ی رسانه و پول ( مگر می شود در شرایط کنونی این دو را از هم جدا دانست؟) هم بسیار محبوب بود. در واقع در ابتدا این فقط رسانه نبود که اقبال به فوتبال را افزایش داد بلکه در عین حال فوتبال خود آنقدر محبوب بود که رسانه بتواند از آن به نفع خود بهره برداری کند.
بنابراین اگر فوتبال حتی بدون توجه رسانه ها هم ورزش محبوبی بود، پس باید دلیلِ این اقبال را در خودِ آن جست؛ در ساده ترین شکلش، مثل فوتبال بازی کردن چند پسر بچه در یک کوچه، یا روی ماسه های ساحل، یا در محوطه ی یک مجتمع مسکونی. شما به آسانی می توانید فوتبال بازی کنید و در واقع نخستین دلیل محبوبیت فوتبال همین سادگی آن است؛ سادگی ای که خود از چند جهت قابل بررسی است.

برای اجاره زمین تنیس تهران و اجاره سالن فوتسال در مشهد به اسان اسپرت مراجعه کنید.

فوتبال ورزش و بازیِ بی نهایت ساده ای است؛ در ابتدا به این دلیل که برای برگزاری آن به امکانات خاصی نیاز ندارید. شما نه به توری آویخته در 2 و نیم متری نیاز دارید و نه به دو حلقه ی آویخته در 3 متری سطح زمین، نه لباس خاصی احتیاج است و نه لزوماً جنس زمینی که روی آن بازی می کنید اهمیتی دارد؛ با توپی صد هزار تومانی، تا یک توپ پلاستیکی، تا چند جوراب در هم گلوله شده و یا حتی مثل روزهای نخستین فوتبال با یک مثانه ی خوک هم می شود از فوتبال لذت برد. امکاناتی که برای فوتبال ضروری است به اندازه ای محدود و کم تعداد و در عین حال به راحتی قابل فراهم است که نیاز به پول را به حداقل می رساند و بی تردید این یکی از نخستین و اصلی ترین دلایلی است که آن را به ورزشی محبوب برای همه به ویژه برای طبقات پایینی جامعه بدل ساخته است (واقعیتی که نه به قدرت سابق ولی کمامان پا برجاست).
اما فوتبال تنها از این جهت ساده نیست. نکته بعدی سادگی و در عین حال انعطاف فوق العاده ی قوانین آن است که نه تنها مخاطب را نسبت به ورزش های دیگر آسان تر به خود جلب می کند بلکه سریع تر و راحت تر از آنها همین مخاطب را بدل به بازیکن می سازد. در فوتبال نه تنها خبری از قوانینی چون Double ، Running ، 3 ثانیه، 24 ثانیه، 8 ثانیه، و 5 ثانیه نیست، بلکه در عین حال قانون های فوتبالی قابل حذف و انعطاف پذیرند. در واقع برای فوتبال بازی کردن، حتی لزوماً نیازه به داور نیست ؛ همانطور که رعایت اندازه ی دروازه، طول و عرض زمین، و زمان قانونی ضرورتی ندارد. شما خیلی راحت تر، و البته بسیار بی قانون تر از آنچه فکرش را بکنید می توانید بازی را شروع کنید. همین سادگی فوق العاده قوانین بی تردید در جلب علاقه ی توده ها موثر است.
اما این تنها ابتدای کار است. فوتبال کمتر از ورزشهایی چون والیبال، راگبی، و بسکتبال دست به تصفیه ی بازیکنان بر اساس شرایط جسمانی شان می زند. هر چند فوتبال، مثل هر ورز دیگری، از بازیکن توقع حداقل هایی را دارد اما با هر قیاسی این حداقل ها نسبت به بسیاری از ورزش های دیگر به سهولت دست یافتنی است. مگر نه این که گارینشا، این هنرمندترین فوتبالیست تاریخ، با پاهایی توپ را پیش می برد که حتی هم ارتفاع نبودند؟ پاهایی که با آنها هرگز نمی توانید در یک مسابقه والیبال جهش کنید. و مگر نه این که قد برخی از بهترین فوتبالیست های حتی از میانگین قد مردم معمولی هم پایین تر بود، چه رسد به استانداردی که برای بسکتبالیست شدن نیاز است؟ برای فوتبال بازی کردن نه تنها نیازی به امکانات آنچنانی نیست، بلکه به عضلات فوق العاده ورزیده و قدی خاص هم احتیاج ندارد. فوتبال پذیرا ترین ورزش گروهی است.

منبع:

https://www.tarafdari.com/%DA%A9%D8%A7%D8%B1%D8%A8%D8%B1%D8%A7%D9%86/%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87/295827/%DA%86%D8%B1%D8%A7-%D9%81%D9%88%D8%AA%D8%A8%D8%A7%D9%84%D8%9F

بهترین آکادمی های فوتبال در جهان 2020

بهترین آکادمی های فوتبال در جهان کدامند؟

سفر به اوج هر حرفه فوتبالی (فوتبال جهان) همیشه از ابتدای فروتنانه ترین بازیکنان فوتبال در لیگ های معتبر جهان آغاز شده است. بازیکنان از سنین جوانی وقت خود را صرف یادگیری مهارت ها و بازی هایی کرده اند که آنها را در زمین استثنایی و منحصر به فرد می کند.

ممکن است چندین بازیکن فوتبال از کودکی در خیابان ها بازی را شروع کرده باشند. با این حال ، نفوذ و درهای فرصتی که آکادمی های فوتبال برای این بازیکنان باز کردند ، در رشد استعداد در اوج شکوفایی آن ضروری بودند. در سراسر جهان ، هزاران آکادمی فوتبال وجود دارد. اما شناخته شده است که تعداد کمی از آنها بهترین ذهن و پا را در فوتبال تولید می کنند.

در این مقاله ، شما را به دور دنیا می گردانیم ، در حالی که 20 بهترین آکادمی فوتبال را که به تولید استعدادهای استثنایی و کمیاب معروف هستند ، کشف می کنیم.

 

بهترین آکادمی های فوتبال جهان

 

 حق خواب دیدن

​

اگرچه یک باشگاه فوتبال نیست ، اما حق خواب از ابتدای تأسیس خود در سال 1999 بازیکنانی را تولید کرده است که در لیگ های مهم اروپا بازی می کنند. یک آکادمی فوتبال آفریقایی کاملاً کاربردی ، حق خواب بازیکنان را نیز آموزش می دهد. آنها پس از تلاش های مکرر در جام برتر منچستر یونایتد ، سرانجام این عنوان را کسب کردند و در برابر بهترین آکادمی های اروپا مانند رئال مادرید و یوونتوس بازی کردند.

 ال سمیلرو (آرژانتینوس جونیورز)

​

ال سمیلرو (آرژانتینوس جونیورز)

به طور کلی ممکن است ال سمیلرو شناخته نشود. با این حال ، نام دیگو مارادونا بدون شک معروف است. اسطوره فوتبال فوتبال خود را در آکادمی باشگاه فوتبال بوینس آیرس آغاز کرد. علاوه بر مارادونا ، این آکادمی بازیکنان دیگری مانند خوان ریکلمه و استبان کامبیاسو را نیز تولید کرده است.

 

 آکادمی وستهم

​

آکادمی وستهم

آکادمی فوتبال وستهم با اینکه ممکن است در EPL رقیب سرسختی نباشند بازیکنانی را تولید کرده که به افتخار آکادمی خود ادامه می دهند. از جمله این بازیکنان می توان به فرانک لمپارد ، جو کول و مایکل کریک اشاره کرد. آنها در لیگ برتر انگلیس مشاغل موفقی داشته اند.

 

 اندرلخت

​

اندرلخت

اندرلخت آکادمی فوتبال بلژیک است که به خاطر تولید برخی از بهترین مدافعان لیگ برتر مانند وینسنت کمپانی معروف است. اعتصاب کنندگان برجسته سرویس A مانند روملو لوکاکو نیز از این آکادمی عبور کرده اند. این آکادمی دیده است که فارغ التحصیلانش به تدریج افق دید خود را در عملکرد فوتبالی در لیگ های مربوطه گسترش می دهند.

آکادمی که خانه ای از چشم اندازهای عالی فوتبال است ، یک برنده و مدعی ثابت لیگ Jupiler Pro است. همانطور که استعدادهای پرورش یافته آکادمی به سمت بهترین باشگاه اروپا می روند ، نام خود را به عنوان کانون اصلی بهترین چشم اندازهای فوتبال ، در میان آکادمی های فوتبال بروکسل ، حفظ می کند.

برای اجاره زمین چمن حصار بوعلی به سایت ورزشی آسان اسپرت مراجعه کنید.

 

 فاینورد

​

فاینورد

آکادمی فاینورد که غالباً با نام وارکنورد شناخته می شود ، آکادمی جوانان باشگاه فوتبال هلند فاینورد است. این باشگاه یکی از افتخارآمیزترین لحظات خود را در سال 2014 تجربه کرد ، زمانی که یازده فارغ التحصیل به طور مرتب در جام جهانی فیفا 2014 شرکت می کردند. با این حال ، این باشگاه برخی از بهترین فوتبالیست ها مانند رابین ون پرسی و جورجینیو وینالدوم را تولید کرده است.

منبع:

https://themoney.co/fa/top-20-des-meilleures-academies-de-football-au-monde-2020/

آیا چمن مصنوعی سلامت ورزشکاران را به خطر می اندازد؟

​

مزایای چمن مصنوعی

​

اعتراض بازیکنان فوتبال به بازی کردن روی چمن مصنوعی سابقه ای چندین ساله دارد و شاید مهمترین آنها ، زمانی بود که بازیکنان فوتبال طی جام جهانی بانوان سال ۲۰۱۵ یک دعوای حقوقی برای اعاده ی حق بازی کردن روی چمن طبیعی را به رسانه ها کشاندند. با اینحال در نهایت آن بازیکنان روی چمن مصنوعی هم در آن جام جهانی بازی کردند.

با توجه به اینکه چمن مصنوعی در بسیاری از مدارس، شهرها و باشگا هها زمین اصلی انجام ورزش فوتبال است، سوال ها در مورد مزایا و معایب آن همچنان وجود دارد و تمامی فوتبال دوستان ، بازیکنان و مربیان فوتبال به دنبال یک جواب قطعی در مورد این موضوع هستند.

چمن مصنوعی در سال ۱۹۶۴ اختراع شد ولی وقتی در سال ۱۹۹۶ برای اولین بار در باشگاه آسترودم در هوستون مورد استفاده قرار گرفت مورد توجه قرار گرفت. با توجه به معماری زمین که به شیوه ای بود که نور کافی به چمن طبیعی نمی رسید، باشگاه شروع به استفاده از چمن مصنوعی کرد. از مزایای دیگر آن عدم نیاز به آبیاری، عدم جابه جایی و بذر پاشی و .. بود که به نظر نگهداری از آن را بسیار ارزانتر از چمن طبیعی میکرد.

مانعی برای عملکرد؟

به مرور اما ورزشکاران شروع به گزارش مشکلات کردند. سطح چمن طبیعی برای بازی کردن بسیار سفت بود و هر گونه افتادن یا غلطیدن روی آن با ایجاد زخم در بدن بازیکنان همراه بود. طی روزهای گرم سطح آن به شدت گرم میشد. همچنین با توجه به استهلاک آن طی زمان ، تعویض آن بسیار گرانتر و سخت تر از چمن طبیعی بود.

اما عمده ی این مشکلات متعلق به نسل اول این چمن ها بود. نسل دوم این چمن ها با اضافه کردن فضای بیشتر بین فیبر ها و افزودن مواد نرمی از جنس پلی اتیلن و همچنین استفاده از لایه ای شن گونه بین الیاف چمن، سطح آنرا نرمتر و بسیار مشابه چمن طبیعی کردند. همچنین در نسل سوم این چمن ها، اضافه شدن گرانول های لاستیکی بین فیبرهای چمن ، باز هم بیشتر منجر به نرم شدن این چمن ها شد.

ایجاد تغییرات در الیاف این چمن ها همچنان ادامه دارد و چمن های جدید که برخی به آن نسل چهارم هم میگویند ، مخلوطی از شن و گرانول های لاستیکی را در الیاف چمن استفاده میکنند.

با وجود تمام این تغییرات، هنوز هم برخی ورزشکاران همچنان اعتقاد دارند بازی کردن روی چمن مصنوعی باعث افت عملکرد آنها میشود و با ایجاد زخم و آسیب های بیشتر برای آنها همراه است. و گروه دیگری از بازیکنان گزارش کرده اند که ترس آنها از آسیب دیدگی منجر میشود که با احتیاط بیشتری روی چمن طبیعی بازی کنند.

برای اجاره سالن ورزشی و سالن فوتسال اصفهان به سایت ورزشی آسان اسپورت مراجعه کنید.

​

خطر بیشتر آسیب دیدگی؟

در سال ۲۰۱۴، یک مطالعه که روی بازیکنان لیگ فوتبال آمریکا انجام شد ، نتایج جالبی را گزارش کرد. بدنبال بازی روی چمن مصنوعی در مقایسه با چمن طبیعی، ۹۵% بازیکنان گزارش کرده بودند که درد عضلانی و مفصلی بیشتری را تجربه میکنند. ۹۰% بیان کرده بودند که ریکاوری آنها مدت زمان بیشتری طول میکشد و ۸۹% بر این باور بودند که بازی روی چمن مصنوعی باعث میشود احتمال مزمن شدن آسیب های آنها افزایش یابد.

حال آیا این نظرات ، منطبق بر واقعیت هستند یا تنها ناشی از تصور خود بازیکنان است؟

مطالعات آزمایشگاهی بسیاری در این خصوص انجام شده است که نشان میدهند بین این دو سطح تفاوت واقعا وجود دارد و برخی از آنها نشان داده اند که الگو های حرکتی روی این دو سطح متفاوت هستند زیرا که برای مثال نیرو های اصطکاکی بین کف کفش استوک و سطح چمن در چمن مصنوعی بیشتر است.

مطالعه ی دیگری نیز نشان داد که در صورتیکه بازیکن از ارتفاع بالای ۷۷ سانتی متر با سر روی چمن مصنوعی بیوفتد،  به علت تفاوت نیرو های حاصل، احتمال آسیب ضربه ای خفیف مغز، ۱۰% احتمالش بیشتر میشود  اما در عمل ، گزارش ها چنین افزایشی را نشان ندادند.

با استناد به مطالعات بسیاری که روی آسیب ها در فوتبال تمرکز کرده بودند ،بررسی نتایج و گزارشات آسیب ها از سال ۱۹۹۰ تا سال گذشته ، نشان میدهند که میزان آسیب دیدگی روی هر دو چمن ، تقریبا یکسان است و تفاوت معناداری ندارد.

منبع:

https://ni.tums.ac.ir/smrc/fa/1397/09/09/%D8%A2%DB%8C%D8%A7-%DA%86%D9%85%D9%86-%D9%85%D8%B5%D9%86%D9%88%D8%B9%DB%8C-%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85%D8%AA-%D9%88%D8%B1%D8%B2%D8%B4%DA%A9%D8%A7%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%B1%D8%A7-%D8%A8%D9%87-%D8%AE%D8%B7/

​

فوتبال باعث رشد بیشتر استخوان‌ها در کودکان می‌شود

محققان با بررسی تعدادی از کودکان دانش‌آموز در اسپانیا دریافتند که فوتبال بازی کردن به طور مداوم باعث رشد بهتر کودکان می‌شود.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، طبق تحقیقاتی که در کالج پزشکی ورزشی انجام شده است، فوتبال بازی کردن به طور مرتب و در مدت زمان طولانی باعث پیشرفت سلامت کودکان در حال رشد می‌شود.

برای مشاهده  لیست زمین چمن های شیراز به سایت ورزشی آسان اسپرت مراجعه کنید.

نتایج این مطالعات در مجله پزشکی و علم ورزش منتشر شده است، در این تحقیقات تفاوت بین فواید ورزش‌های مداوم و خارج از زمان مدرسه و فواید کلاس‌های تربیت بدنی در مدارس مشخص شده است.

محققان تعدادی از پسران، دانش‌آموز اسپانیایی را به مدت سه سال تحت نظر داشتند.

آن دسته از کودکانی که به طور مداوم و حداقل سه ساعت در هفته‌ فوتبال بازی می‌کردند از آنهایی که فقط هفته‌ای 45 دقیقه‌ در کلاس‌های تربیت بدنی شرکت داشتند، از هم جدا شدند.

محققان قبل و بعد از پروسه تحقیق توانایی‌های ورزشی و فاکتورهای مربوط به سلامتی را در این دو دسته از کودکان اندازه گیری کردند. این فاکتورها عبارت بودند از : توانایی غیر هوازی، سرعت دویدن، قدرت پرش، توانایی هوازی، حجم ماهیچه‌ها و جرم استخوان‌ها، پسرانی که به طور مداوم در این سه سال فوتبال بازی کردند توانایی غیر هوازی‌شان هفت درصد ، حجم عضلات‌شان شش درصد و تراکم استخوان‌هایشان 33 درصد افزایش یافت. در حالی که در گروه دیگر چربی بدن افزایش داشت.

خوزه کالبت، مدیر این تحقیقات می‌گوید: مطالعات دیگر نشان داده‌اند که ورزش‌هایی مانند ژیمناستیک جرم استخوان‌ها را در زمان رشد افزایش می‌دهند، اما این گونه ورزش‌ها نیاز به تجهیزات خاص دارند. بسیاری از کودکان به خصوص پسر بچه‌ها به فوتبال علاقه دارند و از آن لذت می برند. این ورزش هزینه زیادی ندارد و گزینه‌ای مناسب برای کودکان است.

در زمان رشد بافت‌های استخوانی بسیار حساس هستند. فوتبال بر ستون فقرات نیز تاثیر مثبت می‌گذارد. این ورزش در سنین رشد بهترین و بیشترین تاثیر مثبت را دارد. کلاس‌های تربیت بدنی مدارس برای رسیدن به رشد استخوانی کامل در کودکان ناکافی هستند.

منبع:

https://www.isna.ir/news/92070603235/%D9%81%D9%88%D8%AA%D8%A8%D8%A7%D9%84-%D8%A8%D8%A7%D8%B9%D8%AB-%D8%B1%D8%B4%D8%AF-%D8%A8%DB%8C%D8%B4%D8%AA%D8%B1-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86-%D9%87%D8%A7-%D8%AF%D8%B1-%DA%A9%D9%88%D8%AF%DA%A9%D8%A7%D9%86-%D9%85%DB%8C-%D8%B4%D9%88%D8%AF

چرا فوتبال پر طرفدار ترین و محبوب ترین ورزش جهان است؟

چرا فوتبال پرطرفدار ترین ورزش جهان است ؟

چرا فوتبال محبوب ترین، جذاب ترین و پرطرفدار ترین ورزش جهان است؟ چرا شما عاشق فوتبال هستید؟ چرا همه مردم در طول سال، در تکاپوی دنبال کردن نتایج تیم محبوبشان هستند؟ فوتبال چه تفاوتی با سایر ورزش ها دارد که سبب می شود صدها میلیون نفر در سراسر جهان تعقیب کننده نتایج و اتفاقات پیرامون آن باشند؟ 

10 دلیل برای اثبات محبوبیت فوتبال

در ادامه با ذکر 10 دلیل به شما خواهیم گفت که چرا فوتبال پرطرفدار ترین ورزش جهان است :

1- آسان و ارزان است

در شرایطی که امکان انجام بسیاری از ورزش ها به دلیل شرایط سخت و لباس و تجهیزات گران قیمتی که دارند، برای عموم مردم ممکن نیست، فوتبال یکی از آسان ترین و کم هزینه ترین ورزش های دنیاست و شما فقط و فقط با خریدن یک توپ پلاستیکی می توانید در کوچه، خیابان، جنگل، ساحل یا هر مکان دیگری با دوستانتان به فوتبال بازی کردن بپردازید.

این آسان و ارزان بودن فوتبال سبب می شود تا هر کسی در طول عمر خود حداقل یک بار فوتبال بازی کرده باشد و هنگام تماشای یک مسابقه فوتبال از طریق تلویزیون، بتواند با بازیکنان درون زمین همذات پنداری کند.

2- هر کسی می تواند وارد آن شود

اگر شما قصد ورود به رشته بسکتبال را داشته باشید باید دارای قد بلندی باشید، ورود به رشته دوچرخه سواری یا دو و میدانی استقامت بالایی را می طلبد و موفقیت در ورزش های رزمی نیازمند آمادگی جسمانی و انعطاف پذیری بدنی بالایی می باشد، اما فوتبال با تمام ورزش ها متمایز است و هر شخصی با هر فیزیک بدنی می تواند در آن موفق شود.

لیونل مسی بازیکنی ریز جثه با 170 سانتیمتر قد و کریستیانو رونالدو فوتبالیستی با توده عضلانی بالا و قدی حدود 185 سانتیمتر است، اما هر دو از ستارگان عصر حاضر فوتبال در جهان هستند و نکته جالب اینجاست که از لحاظ فیزیکی هیچ شباهتی به یکدیگر ندارند. این مساله گواه این مدعاست که هر کسی با هر قد و جثه ای می تواند وارد فوتبال شده و در آن به قله موفقیت دست یابد.

برای رزرو زمین چمن و رزرو سالن به سایت اسان اسپرت مراجعه کنید.

3- ورزشی ایمن و کم خطر است

اتومبیلرانی یکی از ورزش هایی است که حوادث زیادی را در پی دارد، دوچرخه سواری نیز همیشه دستخوش اتفاقات ناگواری بوده است، ورزش های زمستانی نظیر اسکی نیز جزء ورزش های پر خطر محسوب می شوند، حتما بارها رها شدن وزنه از دستان یک وزنه بردار و آسیب دیدگی جدی وی را در مسابقات رسمی دیده اید، با همه این ها فوتبال اما جزء ورزش های ایمن و کم خطر محسوب می شود و آسیب دیدگی بازیکنان در آن بیشتر از جانب خودشان و در حین بازی ممکن است رخ بدهد و شکل برگزاری یک مسابقه فوتبال به طور کلی نمی تواند خطرناک باشد.

4- هواداران پر شور و متعهدی دارد

هیچ ورزشی در سراسر جهان هوادارانی پرشور و متعهد به مانند فوتبال ندارد. هواداران بسیاری از ورزش های جهان، مقطعی و دوره ای هستند و تعهد کافی را برای پیگیری تیم دلخواه خود در شرایط سخت ندارند، در حالی که هواداران یک تیم فوتبال با تیم محبوبشان زندگی می کنند، زیر برف و باران به ورزشگاه می روند و از شهری به شهر دیگر یا کشوری به کشور دیگر برای حمایت از تیم محبوبشان در ورزشگاه، سفر می کنند. تعهد تماشگران به تیم های فوتبال مثال زدنی و بی بدلیل است.

5- تورنمت ها و لیگ های جذابی دارد

بسیاری از رشته های ورزشی در جهان دارای لیگ های مشخص و واحدی نیستند و مسابقات آنها منوط به المپیک و تورنمت های جهانی می شود. این در شرایطی است که بیش از 200 کشوری که عضو فدراسیون جهانی فوتبال فیفا هستند، دارای لیگ های داخلی منظمی می باشند که در طول سال برگزار می گردد. لالیگا (لیگ فوتبال اسپانیا) و پریمر لیگ (لیگ فوتبال انگلیس) از پرطرفدار ترین لیگ های فوتبال دنیا به حساب می آیند.

منبع:

https://www.donyayeharaj.ir/%DA%86%D8%B1%D8%A7-%D9%81%D9%88%D8%AA%D8%A8%D8%A7%D9%84-%D9%BE%D8%B1%D8%B7%D8%B1%D9%81%D8%AF%D8%A7%D8%B1-%D8%AA%D8%B1%DB%8C%D9%86-%D9%88%D8%B1%D8%B2%D8%B4-%D8%AC%D9%87%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D8%B3%D8%AA/